Impact

Het werk in de zorg voor demente bejaarden had een grotere impact op Denise dan ze vooraf verwacht had. “De blikken in de ogen van die mensen, die paniek dat ze helemaal de grip op hun leven kwijt zijn… dat deed me heel veel”, vertelt ze geëmotioneerd. “Soms werd ik gewoon huilend wakker. Uiteindelijk ben ik daar ziek uit dienst gegaan en daarna ging het hard achteruit met me.”

Gezien

Na een periode van therapie kwam Denise terecht bij Odibaan. Daar werd ze gekoppeld aan jobcoach Marije de Graaf. “We hadden meteen een goede klik en ik had het gevoel dat ze mij echt zag”, herinnert Denise zich. “Ik wist dat ik absoluut niet meer terug naar de zorg wilde. Maar ja, wat dan? Samen onderzochten we mijn interesses om te zien wat ik misschien wél zou kunnen doen.”

Recht-voor-zijn-raap

Toen Marije Denise op een gegeven moment voorstelde om vrijwilligerswerk te gaan doen bij de houtgroep van Odion Het Watermerk, twijfelde ze. “Ze werken daar met mensen met een verstandelijke beperking”, legt ze uit. “Dat zou dus toch weer een soort zorg zijn. Maar nadat we er samen hadden gekeken, gaf ik het toch het voordeel van de twijfel. En ik vond het er zó leuk! Ik had een heel ander contact met deze cliëntengroep dan in mijn vorige werk. Deze mensen zijn heel eerlijk en lekker recht-voor-zijn-raap. Daar houd ik van.”

Net even leuker

Na een tijdje stelde Marije voor om ook eens bij de kinderboerderij van Odion Darwinpark te gaan kijken. “Ze zei: ‘Volgens mij past dat wel bij jou’”, herinnert Denise zich. “Het leek me inderdaad leuk, dus ik ging ook hier als vrijwilliger een ochtendje meedraaien – in die tijd was ik nog helemaal niet in staat om te werken. Ik merkte dat ik het hier nog nét even leuker vond dan bij Het Watermerk: ik ben gek op dieren en lekker buiten werken vind ik heerlijk.”

Ik dacht: ‘Als zij het zeggen, kán ik het ook’

Opleiding

Na anderhalf jaar vrijwilligerswerk wilde de teamleider Denise graag in dienst hebben. Met haar diploma Helpende kon ze op een dagbestedingslocatie echter niet uit de voeten. “Ze hebben toen speciaal voor mij de functie van gastvrouw gecreëerd”, vertelt Denise glunderend. “Na een jaar heb ik

toch besloten om aan de driejarige opleiding voor Persoonlijk begeleider te beginnen. Marije zag het in mij, de teamleider zag het in mij en ze gaven mij zoveel vertrouwen. Dus toen dacht ik: ‘Als zij het zeggen, dan kán ik het ook.’ Ik ben geen fan van school en ik vind het best pittig, maar tot nu toe haal ik heel goede cijfers. Ik zit in het tweede jaar en heb nu een vast contract als begeleider. Als ik volgend jaar klaar ben, ben ik persoonlijk begeleider!”

Vast contract

Terugblikkend stelt Denise dat ze ontzettend veel gehad heeft aan de steun en hulp van Marije. “Ze heeft me bijvoorbeeld ook geholpen met mijn financiën”, vertelt ze. “Zij heeft me echt gezien als persoon en zag meer in mij dan ikzelf. Dat heeft ze er allemaal uit weten te krijgen. Dat betekent heel veel voor me.”